„Kochałem tak jak ty zapewne,
ale mi serca dano skąpo
na miłość moją niepotrzebną,
bowiem stawały nad epoką,
której imiona dajesz teraz,
olbrzymia śmierć i przerażenie.”
T. Gajcy
Uczniowie klasy 5a próbowali ukazać swoim koleżankom i kolegom fragment historii swojego miasta. W dniu 26 IX wystąpili dla swoich rodziców, rodzeństwa i przyjaciół, następnego – dla uczniów szkoły.
Spektakl poprzedziła krótka prezentacja złożona z archiwalnych fotografii dzieci podczas powstania; dzieci, które podzieliły los dorosłych, pomagały powstańcom, znosiły głód i strach, czekały z nadzieją na lepsze jutro. W tle brzmiała ballada o małym Orle Białym i innych bohaterach warszawskich podwórek 1944 roku.
Opowieść zaczynała się współcześnie, ale w dniu rocznicy wybuchu walk w okolicy Godziny W. Nastoletnia Julia nie chce nawet słyszeć o jakiejkolwiek refleksji i hołdzie powstańcom. Ale tylko do czasu … gdy wspólnie z kolegą odnajdzie frapujący pamiętnik swojej rówieśniczki, która napisała go podczas powstania.
Lektura wspomnień staje się dla nich niezwykłym przeżyciem i wprowadza w świat tylko pozornie daleki. Nasi współcześni bohaterowie spotkają dzieci takie jak oni – pełne marzeń, radości życia, przyjazne i gotowe dzielić się wszystkim, co mają. Tym dzieciom przyszło żyć w powstańczej Warszawie, a one to swoje miasto po prostu bardzo kochają. Służą SPRAWIE tak, jak potrafią – jako łączniczki, sanitariuszki, pomocnicy przy budowie barykad, roznoszą listy, powstańczą prasę, przechodzą z meldunkami kanałową trasą. A przede wszystkim wspierają się i przyjaźnią, tworząc podwórkową ferajnę.
Taka lekcja historii uczyniła na Julce i Grzesiu duże wrażenie – przyjrzeli się swoim rówieśnikom i stanęli z nimi ramię w ramię – jak podczas wykonywania wzruszającej piosenki „Dziś idę walczyć mamo”. Przedstawienie zawierało także pieśni powstańcze – „Pałacyk Michla” i oczywiście „Warszawskie dzieci”.
Scenariusz i reżyseria przedstawienia to dzieło pani Barbary Skowron, wychowawczyni klasy 5a. W programie wykorzystano teksty poetyckie Anny Świrszczyńskiej, Tadeusza Gajcego, fragmenty „Pamiętnika z powstania warszawskiego” Mirona Białoszewskiego oraz „Fajnej ferajny” Moniki Kowaleczko-Szumowskiej. Autorką niepowtarzalnej scenografii była pani Joanna Frieze. Natomiast opracowaniem muzycznym zajmowała się pani Anna Skrzypek.
Uczniowie z zaangażowaniem recytowali, śpiewali, akompaniowali na fortepianie (Błażej Tłaczała) i werblu perkusyjnym (Jakub Witczak).
Praca nad spektaklem była dla uczniów klasy 5a szansą bliższego spotkania z historią Warszawy, występ stał się okazją do wspólnego pochylenia się nad losami swoich rówieśników i pokazania wielkiej prawdy o niezwykłym darze wolności.
Był lekcją odkrywania swoich korzeni.
